آيدين عزيزم

این روز ها که ازمن دوری، دلم برایت تنگ می شود. وقتی صدای خنده هایت را در خانه به سکوت نشسته مان نمی شنوم ، خاطرم پریشان می شود.  وقتی به یاد خنده هایت می افتم ، زل میزنم به خیالم که پر شده از شیرینی لحظاتی که بوی تو آرامم میکرد. عزیزتر از جانم ، این روزها که از هم دوریم دلم سخت برایت دلتنگی می کند. صدایت و و قاب عکست ، این روزها تنها دل خوشی من است.

    تاخنده تو مي چكد از خوشه لب ها بيچاره بمي ها و غم نرخ رطب ها

زندگي يعني : بخند، هرچند که غمگيني. ببخش، هرچند که مسکيني. فراموش کن، هرچند که دلگيري. اينگونه بودن زيباست، هرچند که آسان نيست.